Πότε μια μίσθωση ακινήτου θεωρείται ως βραχυχρόνια, στο πλαίσιο της οικονομίας του διαμοιρασμού;

Οι διατάξεις του άρθρου 111 του ν. 4446/2016  (Α’ 240) και του άρθρου 39Α του ν. 4172/2013 (Α’ 167) αναφέρονται αποκλειστικά και μόνο στις Βραχυχρόνιες Μισθώσεις, που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο της «οικονομίας του διαμοιρασμού», δηλαδή μισθώσεις ακινήτων που συνάπτονται μέσω των ψηφιακών πλατφορμών για συγκεκριμένη χρονική διάρκεια, μικρότερη του έτους και όταν δεν παρέχονται άλλες υπηρεσίες, πλην της διαμονής και της παροχής κλινοσκεπασμάτων (εφεξής «Βραχυχρόνια Μίσθωση»).

Ειδικά, για την περίπτωση της «Βραχυχρόνιας Μίσθωσης», «ψηφιακές πλατφόρμες» νοούνται όσες παρέχουν εξειδικευμένα εργαλεία για τη σύναψη της μίσθωσης ηλεκτρονικά και δεν περιορίζονται στην προβολή του «ακινήτου».

Επομένως, τυχόν βραχυχρόνιες μισθώσεις, που συνάπτονται ιδιωτικά και όχι μέσω πλατφόρμας, δεν υπάγονται στις συγκεκριμένες διατάξεις και αντιμετωπίζονται ως κοινές αστικές μισθώσεις, εκτός εάν συνοδεύονται από παρεπόμενες υπηρεσίες, οπότε αντιμετωπίζονται ως επιχειρηματική δραστηριότητα (σχετική είναι η αριθ. ΠΟΛ. 1187/2017 – B’ 4232, ΑΔΑ: Ω76046ΜΠ3Ζ-Ν64  Απόφαση του Διοικητή της Α.Α.Δ.Ε.).